Son dönemde Borsa İstanbul’da gözle görülür bir halka arz akımı yaşanıyor. Financial Times’ın haberine göre, bu dönemdeki halka arz ilgisi, Londra, Frankfurt veya Milano gibi daha büyük Avrupa borsalarının önünde yer alıyor.
2023 yılında Türkiye’de gerçekleşen halka arzlar, özellikle perakende hisse ticaretindeki büyüme etkisiyle, Londra, Frankfurt veya Milano gibi daha büyük borsalara kıyasla daha başarılı bir performans sergiliyor. Borsa İstanbul’da bu yıl 30 şirket, halka arz yoluyla 1,9 milyar dolar topladı.
Dealogic verilerine göre, bu yıl Borsa İstanbul’da gerçekleşen halka arzlar, Batı Avrupa ve Güney Kore gibi daha büyük borsaları geride bırakarak 2023’ün en büyük 10 küresel halka arz mekanı arasında yer aldı.
Türkiye’nin bu başarısı, diğer gelişen ekonomilerin yanı sıra bazı büyük Batılı borsaların halka arz çekme konusundaki zorluklarına da bir örnek teşkil ediyor. Örneğin Londra’daki halka arzlar sadece 967 milyon dolar toplarken, Frankfurt’taki halka arzlar 1,1 milyar dolar topladı.
Borsa İstanbul’daki Yerli Yatırımcının İlgisi, Halka Arzları İlgi Çekici Kılıyor
Türkiye’nin bu halka arz başarısının temelinde, yerel yatırımcıların artan etkisi bulunuyor. Yabancı sermayenin Türkiye’yi terk etmesiyle birlikte, bireysel yatırımcılar enflasyon krizine ve değer kaybeden liraya karşı korunma amacıyla hisse senetlerine yöneliyorlar.
Türkiye Sermaye Piyasaları Birliği verilerine göre, 2019’un başından bu yana Türkiye’deki hisse senedi yatırımcı sayısı dört kat artarak 5,1 milyona ulaştı. Bireysel yatırımcıların borsadaki mülkiyeti yüzde 38’e çıkarak önemli ölçüde arttı.
Bu artan yatırımcı ilgisi, hisse fiyatlarının yükselmesine neden oldu. Borsa İstanbul 100 endeksi, 2022’nin başından bu yana yüzde 318 arttı. ABD doları bazında ise yüzde 104’lük bir artış kaydedildi.
Halka arz trendi, özellikle orta ölçekli işletmeler arasında bir domino etkisi yarattı. İlk başarılı halka arzların ardından, benzer ölçekteki işletmeler de bu fırsata yöneliyor.
Ancak bu halka arz furyasının bazı riskleri de bulunuyor. Özellikle aceleci yatırımcıların düşük kaliteli şirketlere yönelebileceği endişesi var. Ayrıca, bazı şirketlerin araştırma kapsamına alınmaması veya yatırımcı ilişkileri eksikliği nedeniyle “zombi” şirketlere dönüşebileceği riski de göz önünde bulunduruluyor.